dawno nie widziałam filmu, ktory by mnie tak wzruszył. nie lubie musicali, ale lubie von Triera, ale nie to wcale decydowalo, że film mi się spodobał. losy Selmy uświadomiły mi, czy też poraz kolejny potwierdziły to, że biednemu zawsze wiatr w oczy. najbardziej wstrząsająca w filmie jest determinacja matki w walce o lepsze życie dla własnego syna. ten film to dla mnie samo życie, muzyka Bjork zas dodaje temu filmowi smaczku autentycznej historii a nie jakiejś blagi wymyślonej ot tak sobie przez reżysera