Twoja opinia najlepiej pokazuje ze trafil do Ciebie ten film, on jest niekonczacym sie koszmarem, grą z emocjami widza, wyczerpuje, jednak dla tych co dotrwaja do konca jest piekna nagroda - katharsis oraz silne postanowienie ze nigdy wiecej juz nie obejrza tego filmu:)

Tylko bez urazy - jaki sens jest kręcić film, który z założenia ma się nie podobać? Co innego produkcje typu "Atak zmutowanych szarańczy z Marsa", ale to zupełnie inna kategoria. A katharsis żadnego nie przeżyłem, film nie wzbudził u mnie kompletnie żadnych emocji, nie wywołał żadnych koszmarów, tylko niezwykłe dla mnie poczucie znudzenia. A że jestem entuzjastą szachów, to brak akcji nie jest dla mnie problemem, tylko brak jakichkolwiek emocji właśnie.

Mnie sie właśnie najbardziej podobało w tym filmie to, że jest trudny w odbiorze, że kamera jest prowadzona z ręki, że jest zupełnie inny od wszystkiego co do tej pory widziałem i że zafundował mi 2 godziny tak mocnych emocji przemieszanych z zachwytem i niedowierzaniem.
Kamera z ręki daje efekt większego naturalizmu, jakby to był film kręcony przez pijanego sąsiada z wesela, historia jest przez to prawdziwsza. Sam fakt połączenia tematu i formy - smutny musical - kto to w ogóle widział. Gra Bjork jest rewelacyjna, masz wrażenie jakbyś oglądał jakąś upośledzoną osobę, której po prostu żal jest zrobić jakąkolwiek krzywdę, a jednak, ludzie są gotowi ją niemiłosiernie skrzywdzić wykorzystując jej pewną naiwność i nieprzystosowanie do realiów. Muzyka i sceny musicalowe sa tak cudownie siermiężne, industrialne, a za razem niepoprawnie nierealne, oniryczne, ale doskonale dają choć mały odpoczynek od trudnego tematu filmu.
Jeśli nie udzieliła ci się żadna emocja podczas oglądania tego filmu, to trudno, zdarza się. Ja natomiast wciągnąłem się od pierwszej sceny. Najpierw nie mogłem uwierzyć, że ktoś w ogóle sie zdecydował na taki film, żeby coś takiego zrobić - dla mnie był to zupełnie inna bajka, jak nic, co do tej pory widziałem. Potem nie mogłem patrzeć na to, jakie nieszczęścia spotykają Selmę, uważałem że von Trier jest katem, że nikt, kto śmie nazywać się czlowiekiem, nie jest w stanie tak bardzo krzywdzić i te sceny ciągnęły się w nieskończoność, a ja odczuwałem ogromny smutek i dyskomfort. No i wreszcie finał i systematyczne gaszenie każdej iskierki nadziei i systematyczne pogarszanie się sytuacji. No i jeszcze ta muzyka.
Jak film się skończył płakałem jak 6-letnia dziewczynka, pierwszy raz w życiu film wywarł na mnie takie wrażenie, więc uważam go za arcydzieło.
Jeśli się w kinie szuka piękna i rozrywki na niedzielne popołudnie to na pewno NIE jest to pozycja godna polecenia. Jeśli jednak jesteś otwarty na eksperymenty i nie boisz sie wczuć w film niezależnie od tego jakie emocje proponuje ci reżyser, to po obejrzeniu Tańcząc w ciemnościach na pewno długo nie zapomnisz, że widziałeś ten film.

Zgadzam się w 100 %. Film jest niedoskonały, fabuła dość wtórna, ale mimo to jest to piękny film. Bjork jest niesamowita.

Jest to mój czwarty obejrzany film von Triera i nie wiem, ale wydaje mi się, że lubuje się on w historiach cierpiących kobiet, które zawsze kończą nieciekawie. Interesujące.

w zdaniu "samo to irytuje" zapomniałeś dodać "mnie" :) film jest wspaniały, a klimat von Triera albo się lubi albo nie..

W zdaniu "Film jest wspaniały" zapomniałeś dodać "według mnie" :) Film jest według mnie nudny, a von Triera uważam za człowieka, który wymyślił takie zasady kręcenia filmów, które maskowałyby jego braki w tym zakresie.

Jasne, ma tak ogromne braki w tym zakresie, że nakręcił zarówno Antychrysta jak i Melanocholie- oba pod względem wizualnym przepiękne.
Wymyślił takie zasady bo pasowały do opowiadanych historii.

Jeśli uważasz "Antychrysta" za przepiękny wizualnie film, to powinienem cię uważać za miłośnika pornosów czy sztuki spod znaku "G...na artysty"?

Ja wymęczyłem do końca, ale dawno nie oglądałem tak kiepskiego filmu. Nie wiem skąd tak wysoka średnia, dla mnie porażka na całej linii.